Rudina Xhunga ka treguar të gjitha perípecitë që kaloi kur shoferi që e transportoi kishte rezultuar me koronavírus.

Ajo tregon se nuk mbante kurrë maskë deri atë ditë kur iu përmbýs e gjithë bota. Gazetarja ndër të tjera, thotë se meraku më i madh ishte vajza e saj.

Ajo priti me ànkth përgjigjen e testit për COVID-19, dhe në momentin kur doli negativ, më në fund mund të puthte vajzën e saj pa pasur merak se mund ta inféktonte.

Shkrimi i plotë:

Në fakt, unë nuk vija màskë. Më ka mbetur prej kohës së videos së BBC, ku Dr. Shunmay Yeung, shpjegonte që përdorimi i saj nuk sillte asgjë plus, përkùndrazi:

“Nëse shumë njerëz do të përdorin màska, nuk do të ketë mjaftueshëm për ata që kanë nëvojë vërtet për to, stafi mjékësor dhe të inféktuarit me Covid-19.”- thoshte ajo.

Pastaj OBSH-ja ndryshoi qëndrim, por jo unë. Kjo deri javën që shkoi, kur më lajmëruan që shoferi i cili më kishte marrë nga grimi te televizioni ku isha e ftuar, kishte bërë tàmponin dhe dalë pozitiv.

Lexuar kjo nuk do të thotë asgjë. Po kur të ndodh ty dhe merr Silva Binon të parën dhe ajo të pyet, a kishe màskë, aty të nis e përmbýset e gjitha.

– Jo nuk kisha.

⁃ Ishe ulur pas.

⁃ Jo, isha ulur para.

⁃ Po kondicioneri ishte hapur?

⁃ Po hapur.

⁃ Fole ti, po ai foli?

⁃ Nuk e mbaj mend. Nuk më kujtohet gjë fare. E kam marrë doktòresha?

⁃ Rísk i moderuar, Rudina.

⁃ Ç’d.m.th? Oh sa njerëz marr unë në qafe po e kam marrë. Dhe ndërsa ajo flet, mua më del para lista e njerëzve që kam e dua, të cilët korona i vrét nëse ua kam dhënë.

⁃ Sa kohe ka?

⁃ Sot dita e 4-ët, po tani ma thanë.

⁃ Nuk bëhet tàmponi sot. Do të présim. Dhe do të kontrollojmë nëse ke símptoma.

Prítja kur mendon se ke marrë koronën është komplet e çméndur. Sidomos kur ke lexuar e shkruar për simptòmat e saj mijëra herë. Prítja është plot me simptòma. Fríka jote është simptòma më e kéqe. Më shumë vrét fríka nga sémùndja. Pastaj kjo sëmùndje ka dhe një të kéqe plus. Sëmùndjet e tjera, grípi përfshírë, kanë solídaritet në familje. Të shohin me dhémbshuri të gjithë dhe të shérbejnë. Po nëse thua që dýshon se ke marrë koronën, është si të thuash ke marrë HÍV. Secili ka fríkë për ca mund t’i ndodhë dhe fajtori je ti që e solle. Pra kur thotë shefi i OBSH-së që sémùndja kërkon solidaritet mes shtetesh ta harrojë! Solidaritet nuk ka as në shtëpinë tënde.

Përveç vajzës sime të vogël që mendon se nuk e kemi marrë, se ajo do të flasë me unicornin e saj që do të na mbrojë, siç na mbrojti njëherë kur avioni u tund mirë në Bilbao, ne të dy jemi të tmérruar. Marrim në telefon prindërit tanë dhe i pyesim imtésisht për çfarë kanë, çfarë u dhémb dhe sa më shumë se dje u dhémb. Pastaj i kthéhemi njëri-tjetrit dhe pyesim ku do ta lëmë vajzën nëse ajo nuk e ka dhe ne e kemi.

Në fakt pyetja pa zë, është ku do ta lëmë vajzën nëse e kemi dhe gjërat shkojnë kéq. Dhe ngaqë nuk e bëjmë dot këtë pyetje as pa zé, nxéhemi me njëri-tjetrin, me mua d.m.th që jam kaq e papérgjégjshme sa hipi në një makinë televizioni, këto kohë dhe pa màskë. Dhe e vetmja arsye pse mund të shpëtojmë është sërish një anë e keqe imja, që nuk flas, që ul kokën në telefon dhe nuk kthehem fare as majtas as djathtas. Dhe ndoshta, ndoshta kjo do të na shpëtojë.

Ndërkohë ne jemi mbyllur të tre në shtëpi. Në prítje të simptòmave, na është kërkuar të izolòhemi. Unë vij vërdallë me màskë nëpër shtëpi. Nuk e heq as kur fle. Fle me màskë. Kjo e nxéh më shumë tim shoq që nuk e kupton pse nuk mbàja màskë atë ditë dhe pse isha ulur para. Po pas ishin ulur tre vetë, i them, e debàti nis nga fillimi.

Deri ditën që bëmë tàmponin unë nuk pata asnjë simptòmë, veç dëshirës për të qàrë në banjë, (kjo nuk del te simptòmat), ndërsa im shoq kishte grýkët, temperaturë, dhímbje koke. Ndaj e bëmë tamponin. Në shtëpi erdhën dy zonja.

Një prej fríkërave më të mëdha është që nëse nuk e ke mos e merr kur vinë të të bëjnë tàmponin, aq shumë na është fùtur ideja që mjékët e kanë të gjithë. Ata nuk e kanë. Ata janë më të rrézikuàrit, më të dëmtùarit në këtë histori të papërgjegjshmish, njëra prej të cilave jam dhe unë.

Vajza ime u ul e para. E pyetën nëse donte të bënte në fillim hundën, apo gojën. Pyeti kush qe më e vështirë që ta niste me të. I bëri të dyja dhe tha që ishte ekspériencë qesharake, qe te gùdiliste. Kur erdhi radha ime, nga síkleti teshtíva dhe tmérrova dy zonjat që bënë disa hapa pas dhe pastaj ikën, pa i qerasur, se nuk mundemi thanë. As ujë, në atë vapë korriku, raporton Dritare.net.

Zonjat më thanë që rezultati del për 24 orë. Dilte, por tani për shkàk të flùksit është zgjatur koha. Unë nuk príta dot as 24 minuta dhe nisa të pyes mjékë të ndryshëm të hétimit në Tiranë, pse zgjat kaq shumë dhe a ka të ngjarë të jetë rezultat fàls. Nuk ka asgjë që të héq mendjen kur prét një lajm. Asgjë që ulesh ta bësh me vetëdije dhe të largon vëmendjen. Aq më tepër kur nuk del dot as nga shtëpia.

E vetmja gjë që më lehtësoi ishte një intervistë e Merkel që i ndryshova titullin. Ajo kishte folur për BE-në, po mua më ngàcmoi shprehja: “Është e vështirë, por në vend të bëjmë pyetje ekzístencíale, duhet te vazhdojmë me punët e ditës.”

Mund ta kisha lexuar çdo çast tjetër këtë shprehje, po nuk do të më bënte kurrë përshtypjen që më bëri atë ditë. Thjesht ma mblodhi veten. Dhe vazhdova të laj pjatat, pa e héqur màskën. Rezultati doli të nesërmen, në darkë. Më morën në telefon dhe më lajmëruan që ne të tre ishim negativë. “Jeni negativë. Kjo për sot, pastaj është në dorën tuaj. Ruhuni!”, tha zonja që më telefonoi. Ose kështu duhet të ketë thënë se unë dëgjova mirë vetëm negativë, gjithçka tjetër vinte flu.

Sapo dëgjoi gezimin tim, ime bijë ma hoqi màskën dhe e grísi. “Tani do e héqësh, te puthémi, -tha”. Joooo, tani do e héq vetëm në shtëpi.”, i thashë. Dhe e mbajta fjalën. Nuk e vràs mendjen për vapën dhe për asnjë vështrim kureshtar.

Unë mbaj màskë. Nuk e përbàlloj dot rikthimin tek ato tre ditë prítjeje dhe nuk di si do ta përbàlloj koronën nëse e marr. Nuk e di vërtet. Por e di që màska më mbron, mua dhe njerëzit që dua.